Speyer Duitsland

Na een hartelijk afscheid begonnen aan de fietstocht van Hagenbach naar Speyer. Een tocht van ongeveer 62km. De lucht was deze keer betrokken maar de temperatuur was heerlijk om te fietsen. Het ochtendontbijt deden we bij een plaatselijke bakker wat erg gezellig is. Buiten gekomen begon het wat te spetteren en besloten wij om onder een

Viaduct de regenkleding aan te doen. Het begon flink te regenen wat zo de hele trip naar Speyer bleef. De route ging het bos in maar het pad was niet best. Na een honderd meter het bos te zijn ingereden kwam de boswachter eraan. Hij zij ons terug te gaan en de asfaltweg te volgen. Er bleek verderop een halve meter water te staan en was verder gaan onmogelijk. Onderweg hadden wij zelfs al in een dorpje een korte omleiding vanwege wateroverlast. Bij sommige woningen stond het water er tegenaan.

 De trip ging daarna voorspoedig en bereikte we na een korte koffiepauze Speyer. Het werd inmiddels droog en kon de regenkleding weer uit.

Mijn hart begon wat sneller te kloppen, want wat zag ik? Een grote Boeing 747 opgesteld hoog in de lucht. Ik zag er steeds meer van alle types. Het bleek een Technisch Museum te zijn met van alles. Duikboot uit de tweede wereldoorlog oude sportwagens, locomotieven en noem maar op.

Hier wilde ik wel een week blijven. Maar ons schema liet dit niet toe, heel jammer.

Speyer is een oude stad met een hele rijke geschiedenis. Wat een prachtige stad met 55000 inwoners. Zoek in zo'n groote stad maar eens de Nonnenbachstrabe nr. 13.

Ik dacht altijd dat 13 een ongelukje getal is, maar dit klopt niet. Het volgende gebeurde,

We klamtenâ de eerste en beste stel op leeftijd aan en vroegen naar de Nonnenbachstrabe nr 13. Loop maar met ons mee, want onze auto staat daar geparkeerd. Wij keken ze wat ongelovig aan maar liepen met ze mee de stad in.

Onderweg vertelde zij veel dingen over de stad, héél interessant. Zo hadden wij ook nog een gratis stadsgids. En inderdaad de auto stond in de Nonnenbachstrabe nr 13.

Ook vertelde hij dat hij 70 jaar was en hier was geboren. We vertelden dat Marijke ook vandaag 70 was geworden. Dit is toch aldoor niet te geloven? 

Als geluk met de domme is, zijn wij toch wel heel dom, haha. We bedankte ze hartelijk en belden bij nr 13 aan. Een oudere man genaamd Helmuth deed open en verwelkomde ons. De bagage en fietsen door het huis gesjouwd naar de achtertuin. 

Accu's weer aan de lading en met Helmuth mee onze kamer in. Hij feliciteerde Marijke en er stond een prachtige heerlijke taart. Daarbij een heel mooie foto van Marijke.

Toen we hem lazen, begon het weer wat te spetteren, maar ditmaal kwam het niet uit de hemel. Wat mooi en lief van de kinderen en kleinkinderen. We kregen ook de boodschap dat Fin en Sil een vidio boodschap brachten. En ja hoor, het was ook nog live. Ze zongen happy birthday voor Marijke. Super lief en bedankt met een dikke knuffel van ons. 

Tot het volgende blog, groeten en veel liefs van Marijke en Kees