Hippolytushoef

Vandaag is het dan zover, op naar Wieringen, Hippolytushoef. Vanmorgen heeft Marijke het ontbijt klaar gemaakt. Dit op speciaal verzoek van Paul die het heerlijk vindt om te worden vertroeteld. Marieke lag nog heerlijk te slapen op haar vrije dag. Paul vertelde dat in Schoorl alles andersom was, de klanten verwende de huiseigenaar. Met twee gebakken eitjes was hij dik tevreden. Even later afscheid genomen van Paul en op de fiets richting Wieringen. We hadden in onderling overleg besloten om zolang mogelijk de kustlijn te volgen. Dus op naar Camperduin daar het fietspad op door de duinen. Het  was prachtig zonnig weer, maar wel weer in een stevige NO wind, dus alweer tegen.Maar niet geklaagd de laatste dag, hoewel Marijke niet, ik natuurlijk wel.

Het gaf een vreemd gevoel,  een beetje onwerkelijk. Helemaal uit Zwitserland fietsen we nu langs bekende borden zoals, Petten, Calansoog, Julianadorp enz. Hebben wij dit echt allemaal beleefd, vroegen wij ons telkens weer af ? Geen lekke banden of andere nare dingen. Wij zijn echte geluksvogels, of niet soms?

In Callantsoog aan gekomen besloten wij een bakje koffie te nemen met een flinke punt appeltaart, de mijne met een flinke dot slagroom erop. We waren genoeg calorieën

kwijt geraakt de laaste maand. Moest mijn riem steeds weer een gaatje verder doen. We hadden al spoedig gezelschap van mussen en kraaien die jaloers naar onze punt appeltaart keken. Ik weet het, je moet ze niets geven en toch gedaan. Je krijgt er wel veel voor terug, ze kakken je fiets eronder. Dat is bij ons niet gebeurd en anders kon het ons niet schelen, want we gingen naar huis. Niets kon dit nog bederven. Dicht bij van Ewycksluis aangekomen ( weet niet of ik dit goed schrijf, het staat wat vreemd) zagen wij op de ANWB paal staan: HIPPOLYTUSHOEF 6KM. Het voelt heel bijzonder, vreemd hé ? De kust blijvend volgend kwamen we op Wieringen aan.

Via het kerkhof , ik zei nog, goed dat dit niet ons eindpunt  is geworden, op Zandburen 19 weer aangekomen. Daar lag alweer een verassing, Een mooie foto van Finn en Sil .Deze maal niet vanuit mijn cockpit genomen gelukkig, heel mooi jongens. Ik heb over alles, en hoe wij dit hebben beleefd, al genoeg gezegd. Maar ik zeg het nog een maal: het was voor ons een ervaring om nooit te vergeten. En wat wij ook hebben ervaren is dat de wereld zo slecht nog niet is. Er zijn gelukkig nog heel veel lieve behulpzame mensen in welk land je ook bent. Zonder deze mensen had het heel anders af kunnen lopen. Bedankt allemaal.

En zo is er een eind aan deze tocht gekomen. Nogmaals allemaal bedankt voor al jullie leuke reacties. Ik heb er nog wat vidio,s op kunnen zetten, maar misschien hebben jullie ze al gezien.het zijn er nu een stuk of 6.

Liefs van Marijke en Kees