Schoorl

Vanmorgen lekker ontbeten, alles stond klaar en was door onze gastvrouw prima verzorgd. Ze moest zelf al vroeg weg vertelde zij gisteren om op te passen. Daarom gisteren al afscheid genomen. Het weer was prima, de tegenwind waren we inmiddels wel gewend en dit onder een strakblauwe lucht. Wij hebben zoveel mogelijk de hele Boulevard afgefietst. Dat was bijna 7 km. Iedereen trok er massaal op uit om te genieten van het mooie weer. Wij volgde het fietspad door de duinen en genoten van de vele prachtige zand verstuivingen afgewisseld door bossen. In Katwijk aangekomen zijn we de Boulevard opgegaan waar we een pauze namen met een portie kibbeling. Het was behoorlijk druk in de viswinkel. Plots werd ik aan gesproken door een man die mij voor een vrouw aanzag. Hij schaamde zich dood. Zou je door zo,n lange reis zo kunnen veranderen? De kibbeling was inmiddels ook klaar en ik zei tegen de bewuste man, tot kijk, deze dame gaat er weer vandoor.  De visboer die het allemaal had gehoord lag in een deuk. Soms gebeurt er toch weer eens wat, ondanks een werkende TomTom.

De kibbeling was heerlijk en we zaten heerlijk in het zonnetje. We hoefde ons niet druk te maken.,we hadden tijd genoeg. Op het strand werd het al behoorlijk druk. Ook Katwijk heeft een behoorlijk groot strand met vele strandtenten en huisjes.Na deze rustpauze de fietsen weer gepakt en stonden onze neuzen richting Paul.

Weg uit de drukte was het weer heerlijk te fietsen op de goede fietspaden. Ook hier weer prachtige zandverstuivingen , die ook soms het fietspad overstroomde. Daar was het afstappen geblazen om de fietsen door het zand sleuren. Gelukkig gebeurde dit maar twee maal. Doordat het steeds warmer werd, nog maar een pauze ingelast. Tot mijn verassing bleek er nog een fles bier van een halve liter in te zitten. Die had ik de vorige dag mee genomen uit de Super voor de avond. Maar doordat we werden uitgenodigd om s,avonds bij de gastvrouw wat te drinken en bij te kletsen, helemaal schoon vergeten. Op een bankje in de schaduw van wat bomen, was het een godendrank.Wat geeft dat je een boost om te fietsen. We gingen als een raket voorbij Bergen en fietsten als snel Schoorl in. Wat snelheid geminderd, je mag daar maar 50km per uur. Op weg naar de Voorweg, naar Paul en Marieke. Marijke zei dat ze Paul wel wist te wonen, maar ik begon steeds meer mijn TomTom te vertrouwen. En dat was niet best bleek later.We naderde een klein weggetje en ik riep naar Marijke hier in te gaan . Ik sloeg links af en dacht dat ze mij wel volgde zoals ze de hele reis had gedaan.Maar dus niet. Bij Paul en Marieke aan gekomen was ze in velden en wegen niet te zien. Maar even bellen waar ze was gebleven. Er stonden al 3 gemiste oproepen in....!! Nadat we weer kontakt hadden ,hoorde ik dat ze in de Molenweg stond. Dus omgekeerd, maar waar was nu de Molenweg? Maar dankzij de TomTom haar weer gevonden. Samen weer op weg naar Paul en Marieke en goed aan gekomen. Paul had via een sms laten weten dat als er nog niemand thuis was, wij de sleutel van de poort in een kastje konden vinden en daar ook de code konden intikken. Bleek voor mij moeilijker dan ik dacht. Het zat verborgen achter een vogelhuisje die je moest verwijderen. Hoe verzin je het. Dit komt nog door zijn tijd bij Dirk Scheeringa denk. Hij blijft een geheim agent. Terwijl ik daar stond te prutsen, stond hij dit gade te slaan door een kier van het gordijn. En ik maar denken, als ik de code verkeerd intik gaan er misschien allerlei sirene,s af.

Maar daar ging de poort plotseling open en stond Paul daar met een brede grijns.Ondanks dit, een zeer hartelijke begroeting en mochten wij de fietsen meenemen naar achter. Marieke was nog op haar werk en zou pas later komen.

Alles afgeladen en in het prachtige mooie onderkomen gezet. Daar was alles super voor elkaar, een dikke 10+ hoor Paul en Marieke. Wat wonen ze daar schitterend met een prachtige tuin. Nadat wij ons heerlijk hadden op gefrist waren we de 52km alweer snel vergeten. Als verrassing stond er ook nog een etensbon klaar van Honky Tonk,geschonken door ons thuisfront. Het thuisfront bestaande uit: Vanessa, Coen, Finn, Sill, Fiona, David en Arlet. Geweldig toch. Na wat kletsen was het tijd om te gaan, want er was voor 19.00 gereserveerd. Paul vertelde dat hij was geblesseerd tijdens een voetbal wedstrijd bij Wiron. Heel erg sneu allemaal en wij wensen hem allemaal beterschap en een spoedig herstel .Zoals gezegd, we moesten naar het klimduin, naar Honky Tonk. Paul bood aan om mee te lopen, want beweging was goed voor het herstel, zei hij met een uitgestreken gezicht.

Na deze wandeling kwamen we bij het restaurant aan. Maar wat een verassing stond daar op ons te wachten. Daar stond plotseling Finn en vloog oma in haar armen. Na een flinke knuffel en om ons heen kijkend zagen we ze allemaal. Vanessa, Coen, Sill, David en Fiona om een tafel zitten. Jammer van Arlet dat die niet aanwezig kon zijn, maar we doen net alsof zij er ook bij is. Totaal niet verwacht en best een emotioneel moment. Het werd een grote knuffel partij en dan besef je des te meer hoe rijk en gelukkig wij zijn. Nogmaals het was een geweldige verassing. En Paul stond weer te grijnzen en zat dus ook in het complot. Bleef nog even gezellig een biertje met ons drinken maar moest weer naar huis hinken want Marieke kwam terug van haar werk.

Het werd een zeer gezellige avond en ik had samen met Daaf weer eens lekker spare ribs. Een heel geslaagde avond. Ook Sill en Finn vermaakte zich prima op het klimduin. Jullie hebben allemaal deze reis tot iets onvergetelijks gemaakt. Mede dankzij ook de vele verassingingen op onze gastadressen, Nogmaals heel erg dank. Ook niet te vergeten Paul en Marieke, Casper, Annemarie en Fyn. Bedankt voor jullie Gastvrijheid.

Liefs en Groeten van Marijke en Kees

P.S.

Morgen laatse blog van de etappe Schoorl -Hippo