Huttenheim

Door de slechte wifi verbinding een laat verslag. Gisteren vertrokken uit Buggingen. Vol goede moed de Rijn over gestoken . De gastheer had een uitdraai gemaakt naar Huttenheim, een heel slechte.Hij was zo te zien niet erg goed met de computer. Daarom moesten wij al snel de weg vragen.Ze stuurden ons richting Colmar. Dat was een lang stuk door een natuurgebied. Het was weer erg warm maar een heel mooie tocht langs een riviertje. Rond 16.00 uur een heerlijk koud biertje gedronken, we lagen immers goed op schema.???? Hier de weg gevraagd naar Huttenheim. We zaten totaal verkeerd en Huttenheim was zeker nog 40km rijden. Dus later naar het huisje gebeld dat we 17.30 niet gingen redden. We moesten ook opschieten omdat er slecht weer op komst was volgen de plaatselijke bevolking. In Artzenheim nogmaals de route naar Huttenheim gevraagd aan een paar jongens, die een schets maakte. We zaten goed en moesten een riviertje volgen tot een haventje en dan afslaan richting Huttenheim. Ze adviseerde om hier een hotelletje te boeken want het was nog zo,n 35km fietsen. En de lucht werd steeds zwarter met al wat spatten. Dit niet gedaan omdat we al hadden besproken in Huttenheim. Het werd een race tegen de klok die we nooit konden winnen. Toch eerst nog een bakje koffie met gebak genomen, hadden we toch wat naar binnen. De eigenaar zij ons snel weer te gaan fietsen en niet achterom kijken. Als we snel genoeg fietsten bleven wij de bui voor, zei hij met een wat valse grijns. Wij er weer vandoor maar het werd echt slecht. Kwamen weer een cafeetje tegen en vroegen of we er mochten schuilen. Geen probleem, hij zag ook wel dat verder fietsen onverantwoord was. Het viel met bakken uit de lucht en flinke bliksems met zware klappen af en aan. Wat nu, we haalde nu zeker fiona.s reisschema niet.

Na een bak koffie toch besloten om verder te gaan, het kon nog wel uren duren. Dus de regenpakken aan en weg geraced , we hadden licht genoeg van de bliksems. Dit werd een zwaar laatste traject naar Benveld. Dit ligt tegen Huttenheim. Het fietste perfect maar door het noodweer waren er veel bomen omgewaaid over het fietspad. Het koste ons veel tijd om er doorheen of overheen te komen. Soms moesten we de fietsen door de kruin slepen. Viel bijna nog met fiets en al in de rivier. Wat een noodweer en het was inmiddels roetdonker. Eindelijk kwam Benveld in zicht maar het bleef gieten. Nu het adres nog zien te vinden in het donker. En dat Fransen (de meeste althans) geen Engels spreken is een ramp. Op goed geluk het dorp in gefietst terwijl het nog goot van de lucht. Ik hoopte dat onze lieve heer net als voorgaande keren ons hielp. En, ik verzin het niet, daar ging een deur open en kwam een man te voorschijn. Ik klampte hem aan en hoopte dat hij Engels kon. Dus niet. Maar daar kwam zijn dochter en die kon Engels. Zij bleek voor ons de reddende engel, echt waar. Wat een lieve mensen. Ze bekeek het adres en zij ons dat ze mee liep naar dat adres. Ik doe even mijn regenkleding aan en dan breng ik jullie daar heen. En dat in het noodweer en stikdonker. We liepen met haar langs een leuk kerkje en ze vertelde dat ze daar was getrouwd 6 jaar geleden. Na een aantal straatjes links en rechts kwamen wij bij het adres. Het stond te koop?! Maar waar was de sleutel? Wel hadden wij het telefoonnummer en ze ging dat bellen. Het ging in rap Frans en konden aan haar gezicht zien dat er van dit adres niets klopte. Na zo,n 10 minuten in rap Frans, zei ze dat dit adres verkeerd was. Ze had nu het goede adres en dat was zo,n 3km verder in Huttenheim ????. Wacht  maar even dan haal ik de auto en fietsen jullie achter mij aan. Of jullie kunnen meegaan en kan je bij ons eten en drinken. Echt ongelooflijk. We zeiden haar ,dat we wel bleven wachten op haar.

Na een tijdje kwam ze er met de auto aan en zei ons haar te volgen. Waar we allemaal langs gingen wisten we niet, maar weet wel dat wij dat nooit hadden kunnen vinden. Heel nauwe  straatjes links en rechts en maar fietsen in de nacht.achter haar aan. Plots stopte ze en ging de auto uit. Ik loop wel met jullie mee om nummer 8 te vinden. Bij het huis aangekomen keek ze of er een sleutel was, er was niemand thuis. Met haar telefoon als zaklamp liep zij om het huis en vondt een deur met de sleutel erin. Jullie kunnen nu naar binnen en overhandigde ons een tasje. Daar had ze gauw nog een heerlijke fles bier ingedaan met een worst. Wat waren wij blij en lieten dat ook blijken.we hebben elkaar omhelst en gezoend. Ze vond het fijn dat ze ons kon helpen en wilde er beslist niets voor hebben. Is dit nu een Engel of niet.? Om 22.00 uur waren we er. 10 uur op de fiets en 117km. Dit hadden wij weer niet willen missen.

Groeten en liefs van de avonturiers Mam en Pap